تبادل
لینک هوشمند
عهد بسته ام ؛
باخودم ...
که دیگر ... هرگز
هرگز دفترچه های غبار گرفته
پر شده از خاطرات کهنه ام را
خوب یا بد، تلخ یا شیرین،
حتی ورق هم نزنم ...!
می خواهم تمرین کنم
فراموش کردن را
و بیاموزمنبودن ها را ...
می خواهم تلخی مزه ی قهوه
عادت شود برایم ...!
*❤*دختــران دریـــا*❤*به وبلاگ ما خوش آمدید ... |
آخرین مطالبلینک دوستانپیوندها
سایت آوازکطراح قالب: آوازک |
و به یاد سهراب می نویسم دوباره غزلی از می و عشق پشت دیوار همسایه ما، می زند پیچک تنهایی من پنجه بر شیشه صبح و به عشق گل سرخ شبنمی هدیه از او می گیرم تا به گلدان بدهم و به یاد نیما می نویسم دو خط شعر غریب از پس فاصله های زندان و به تقلید گل نو می سرایم غزلی از از شب و مه پشت این مه بهاری هم هست و چکاوک سر آن سرو بلند می سراید نغمه من یقین دارم امروز همه قاصدکان بر سر سبز بلند دشت آزادند و من و تو در این دشت غریب باز هم گم شده ایم ...
چشم هایت را بستی ...! من هنوز زیر بوته های انتظار نشسته ام؛ بیا ، رد پاهایم را بگیر و تا در خاطرات نیلوفری ام گم نشده ام ، مرا پیدا کن ...
بی تو ؛ ستاره های نادم ، هنوز هم دلگیرند ... و از سبکبالی خورشید ، تا مرز کهکشان نغمه سرایی می کنند. اما تو انسجام منی که بی تو ؛ گلاویز هراسناکی شبم ...!
تو بهانه ای بودی برایم ؛ تا زندگی را گرم بنوشم ، مثل یک فنجان قهوه تلخ ... با کهنگی یادت ...! من از آغوش گرمت از این پس سرد سردم ... تک ستاره شبهای سردم بودی، که به چشمک های زیبایت دلگرم بودم . مرا در بلوای دروغ تنها گذاشتی ...!!!
|
درباره وبلاگ نویسندگانآرشیو موضوعیآرشیو ماهانهلینک های ویژهدیگر امکانات |
|
[ طراح قالب: آوازک | Theme By Avazak.ir | rss ] |
