چقدر باید بگذرد ... 

تا من در مرور خاطراتم،

وقتی از کنار تو رد میشوم

تنم نلرزد، بغضم نگیرد...!!!

زیبا ترین سمفونی دنیا ،

شب ها بر روی شاخ های

درختان باغ مجاور نواخته می شود

هنگامی که جیر جیرک ها

آواز عاشقانه شان را

عاشقانه برای ماه

سر می دهند

و ماه بی پروا

نور جیوه گون اش را

شاباش آواز جیر جیرک ها

می کند ...

بوی نم گرفته تن تنهائی ام ....

باز آ و گردگیری كن دنیایم را كه

من بسی چشم به راه توام در این بهار ...

بند کفش هایت را ببند

به خنده گدای سر کوچه لبخند بزن

با گنجشک ها هم آوا شو ...

آنگاه خواهی فهمید ،

معنای روزنه نوری را

که می رود داخل اتاق

از لا به لای شیشه شکسته پنجره...

تمــــام خاطره ها

به "تـــو " ختم میشود

در چهارراه یـــاد

ایستــــاده ای . . . !

در توالی سکوت تو ٬ 

در تداوم نبودنت ٬ 

رد پای آشنایی از صدای تو ٬ 

در میان حجم خاطرم هنوز زنده است ٬ 

هنوز می تپد و باورش نمیشود که نیستی 

که رفته ای ٬ 

کجا نوشته اند؟ 

عشق 

 این چنین میان مرز سایه هاست؟ 

این چنین پر از هجوم فاصله !

در تقابل میان آب و تشنگی ٬

تقابل میان درد و زندگی 

کجا نوشته اند؟ ...

گاهی دلمـ ازهر چه آدمـ است می گیرد...!

گاهی دلمـ دو کلمه حرف مهربانانه می خواهد...!

نه به شکل دوستت دارم و یا نه بـه شکل بی تو می میرمـــ...!

ساده شاید ، مثل دلتنگ نباش... فردا روز دیگری ست ... !

نگران دلتنگی هایم نباش

          اینجا اگر سیل هم بیاید هیچ سکوتی شکسته نمی شود

                    و هیچ بغضی،در فریاد نمی ترکد

اینجا به ظاهر آرام است و هیچ تلاطمی رودخانه را به هم نمی ریزد

          و هیچ صدایی گوش را نمی آزارد

                    پس

بیا و کنارم بنشین بی آنکه نگران دلتنگی هایم باشی ...

عشق را چگونه می توان نوشت ... ؟

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه

 
 که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت 

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است 

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواند 

من تو را 

 او را 

!!! کسی را دوست می دارم

من ترانه هایم را قاب می کنم...

با سنجاق تنهاییم ؛

به گوشه ای می آویزم ،

تا تو بخوانی...

اگر خواندی ،

فقط لبخند بزن...

لبخند تو ؛

هر لحظه اش ، یک عمر سرزندگیست...

تو فقط بخند...

برای من ،

ایـن تمــام زنــدگیــست...

هر چه می روم ...

با گمان رد گام های تو گم نمی شود ...!

راستی ... در میان این همه اگر ،

تو چقدر بایدی ؟!!!

هنوز هم دلم تنگ مے شود

برای محض حرف زدـــــنت

و براے تکیه کلامهایـــت

که نمے دانستی

فقط کـــلام تو نبود

من هم به آنها ...

تکـــیه داده بودمـــــ!

امـروز با همه ی دنـیا قهرم ...

امـا تـو صدایم کــن، بـرمـی گـردم ...

سادگـی کودکانـه ام را مـی بینـی ؟!

نگران نباش، " حـال من خوب اســت "  

بــزرگ شده ام... 

 
دیگر آنقدر کــوچک نیستـم که در دلتنگی هایم گم شوم...!

آمـوختــه ام،

که این فاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش "زندگی ست"

 
... آمــوختــه ام،

که دیگــر دلم برای "نبــودنـت" تنگ نشــــود.

راستی،

دروغ گفتن را نیز، خوب یاد گرفتـه ام...!

"حال مـــن خوب اســت" ... خوبِ خوب...

خوابید ؛

بدون شب بخیر ...

شاید می دانست ،

بدون او

هیچ ساعتی از زندگی ام بخیر نیست ...!

در جامه ی سپیده ی خویش بیدار است ...

کار سختیست دوست نداشتن تو ...

باید برای خودم،

کار دیگری دست و پا کنم!!!

حس سفید و خاکستری شدن اینجا!

نشانه ی دوباره جوانه زدن است.

چند سطر آبی می شوم،

چند سطر سفید،

و گاهی خاکستری...

از من فاصله بگیر !

هر بار که به من نزدیک می شوی

باور می کنم هنوز می شود زندگی را دوست داشت..

از من فاصله بگیر !

من خسته ام از این امیدهای کوتاه ...

کوتاه و عاشقانه ...

احتیاج به مستی نیست ...!

یک استکان چای هم دیوانه ام می کند،

وقتی میزبان چشمان تو باشد ...!

نبودنت را دارم با ساعت شنی اندازه می گیرم ...

یک صحرا گذشته است ...!!!

دور باش اما نزدیک!

من از نزدیک بودن های دور می ترسم ...

کلید را زیر همان گلدان همیشگی گذاشتم ...

خیالت اگر آمد پشت در نمی ماند ...!

گاهی خدا درها را می بندد و پیجره ها را قفل می زند ...

زیباست اگر فکر کنیم بیرون طوفان است ...