می گفتند : سختی ها؛

نمک زندگیست ...

اما چرا کسی نفهمید ،

نمک " برای من که خاطراتم زخمیست "

شور نیست ...!!!

مزه ی درد دارد ...

روزگار ؛

نبودنت را برایم دیکته می کند ...!

و نمره ی من ،

باز می شود صفر ...

هیچ وقت نبودنت را یاد نمی گیرم !

تنهاترین آدما هم ؛

سایه ای دارن که باهاش حرف بزنن ...

از وقتی که رفتی ،

انقدر غرق در ظلماتم

که سایه ای هم برام نمونده ...!

کسی به فکر گل ها نیست

کسی به فکر ماهیها نیست

کسی نمی خواهد

باور کند که باغچه دارد می میرد

که قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده است

که ذهن باغچه دارد

آرام آرام از خاطرات سبز پر می شود

و حس باغچه انگار

چیزی مجرب است که در انزوای باغچه پوسیده است

حیاط خانه ما تنهاست

حیاط خانه ما،

در انتظار بارش یک ابر ناشناس

خمیازه می کشد

و حوض خانه ما خالی است ...

ستاره های کوچک بی تجربه

از ارتفاع درختان به خاک میافتند

و از میان پنجره های پریده رنگ خانه ی ماهی ها

حیاط خانه ما تنهاست

...

باشــه قبــول ...
رابطــه ها مجــــازي شدند ...
ولي ...

ولـي دردهـا که همچنــان حقيقــي اند!

مهربانم !

عجیب در این بلوا و شلوغی و ساختمان های سر به فلک کشیده،

گیر افتاده ایم ...

حالا که سهم تک تک ما از آسمان،

 روزنه ای بیش نیست

که آن هم هر روز محدود و محدوتر می شود،

دل هیچ کس برای گل های دود زده پارک نمی سوزد ...

هیچ کس به فکر پرنده ها نیست ،

قد هیچ درختی به دیوار همسایه نمی رسد ...!

و تعجبی ندارد اگر ...

قلب های من و تو نیز با یکدیگر غریبه باشند

دست هامان جدای از هم ...!

و نگاهمان پر از بی احساسی

تعجبی ندارد ...

 برایت مینویسم بهترینم...

برایت مینویسم تا بی نهایت
تا نگاهی گم شود در چشمهایت 

برایت مینویسم با طعم رسیدن 
با هوایی که در آن شوق پریدن 

برایت مینویسم با زلال اشکهایم 
شاید آن وقت بدانی قدر نوشته هایم 

برایت مینویسم بهترینم 
مینویسم تا بدانی عاشق ترینم... 

وقتــ‗__‗ــی گیــ‗__‗ــج میشــ‗__‗ــدم

بـه کلــ‗__‗ــمات پنــ‗__‗ــاه میبــ‗__‗ــردم

 امــ‗__‗ــان از امــ‗__‗ــروز کــ‗__‗ــه

 کلمــ‗__‗ــات خودشــ‗__‗ــان هم گیــ‗_‗ــج شــ‗__‗ــده اند

 الناز

خندهـ ام می گیـــرد

وقتـــی پس از مدتـــ ها بی خبـــری

بی آنکـــ ه سراغـــی از این دل آوارهــ بگیـــری

می گویی : " دلـــم برایتـــ تنگـــ استـــ "

یا مـــرا بـــ ه بازی گرفتـــ ه ایـــ

یا معنـــی واژهـــ هایتـــ را خوبـــ نمیدانـــی

  
دلتنگـــی ارزانی خودتـــ...

.

        دلـــ تنگـــ ..
 
            کـه می شـوی دیگر انــتــظــار معنا نـدارد !

                  یک نگاه کمی نـا مهربان ..

                        یک واژه ی کمی دور از انتظار

                              یک لحظه

                                    فاصــ ـله ...

                                          می شکند بغضت را ..!

نـﮧ نمـﮯدآنـﮯ !

هیچکس نمـﮯدآند. . .

پشت این چهره ی آرام در دلم چـﮧ مـﮯگذرد...

نمـﮯدآنـﮯ!

کسی نمـﮯدآند. . .

این آرامش ِ ظاهــر و این دل ِ نـا آرام ،

چقدر خستـﮧ ام مـﮯکند ...

هرچه می روم ، نمی رسم !

گاهی با خود فکر می کنم نکند من باشم...

کلاغ آخر قصه ها...!

از همان ابتدا دروغ گفتند!

مگر نگفتند که "من" و "تو" ، "ما" می شویم؟

پس چرا حالا "من" این قدر تنهاست

از کی "تو" این قدر سنگ دل شد؟

اصلا این "او" را که بازی داد؟

که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!

می بینی

قصه ی عشق؛

فاتحه ی دستور زبان را خوانده است ...!

کابوسم را تعبیر کردند ...

به نیامدنت ،

و من خوب می دانم ...

همه خواب هایم  وارونه اند

  تو  می آیی ...

دلم کار دست است ....

خودم بافتمش ...!

                          تارش را از سکوت ...

                                                        پودش را از تنهایی ...

همین است که "خریدار" ندارد ...